Bismillahir-rəhmanir-rəhim.

Əleykumus-salam.

Biz Peyğəmbər və imamların yolu və sünnəsinə əməl edirik. İmam Mehdinin (ə) Qaim ləqəbi deyiləndə ayağa qalxılır çünki İmam Riza (ə) belə etmişdir, bu əməl onun qiyam və gəlişin xatırladır. Salavat hər halda və hər yerdə bəyənilir.

Allah sizə yar olsun.

Bismillahir-rəhmanir-rəhim.

Əleykumus-salam.

Peyğəmbər (s) və məsum imamların sünnələrində (rəftar-əməl-buyuruq) gələnlərə  əməl  etmək  tövsiyə  olunur. 

Allah sizə yar olsun.

Bismillahir-rəhmanir-rəhim.

Əleykumus-salam.

İslamda bilə-bilə ölümə getmək həmişə haram və günah deyil bəlkə bəzən lazımdır, cihadda getmək kimi hətta insan yəqin etsə ki, öləcək və ya dəyərli bir insanın canını xilas etmək və s. 

İnsanın canı dəyərlidir və ona qəsd etmək günahdır amma əgər insan öz canından dəyərli bir hədəf üçün özünü ölümə atsa bu günah deyil bəlkə fəzilətdir. İnsanın canı malından, namusu canından və dini isə hər şeyindən üstündür. İmam Hüseyn (s) bilə-bilə ölümə getdi çünki, dini xətərdə idi amma başqa imamlar heçdə bilə-bilə ölümə getməyiblər bəlkə imamların təqiyyə etməsi bir növ canlarını qorumaq üçün olub.

Bu sualın cavabını daha aydın şəkildə başa düşmək üçün aşağıdakı qeydlərə diqqət yetirmək zəruridir.

1. Əvvəla imamların dünyada olan bütün həqiqətlərə qeyb elminin (qeyri maddi elm, Allah tərəfindən bəxş olunan elm) köməyi ilə xəbərdar olub və olmamaları geniş bir mövzudur. Biz deyə bilmərik ki, onların bütün baş verənlərdən qabaqcadan xəbəri olub.

2. Hər bir insan öləcəkdir. Hətta bəz insanlar öz maddi elmləri ilə necə öləcəklərini də təyin edə bilirdilər. Amma onların elmi ölümün qarşısını ala bilmir. Bu barədə bunu deyə bilərik ki:

Birincisi: hər bir insan bir gün ölümə məhkumdur. Hək kəsin bu qaydadan nə qədər xəbərdar olub – olmaması heç nəyi dəyişməz. Yəni heç kəs bu qaydadan müstəsna deyil. Deməli, heç kəsin ölüm barəsində olan məlumatı onun ölümünün vaxtını dəyişməz və təxirə salmaz.

İkincisi: Əgər Allah taalanın o ölümdə razılığı qətidirsə bunun qarşısını heç nə ilə almaq olmaz.

Üçüncüsü: İmamların şəhid olmalarına elmlərinin olması və onların bu keyfiyyətlə şəhid olmalarına razılıq vermələri, Onların məqamlarının daha da ucalmasına xidmət edir.

Nəticə:

Deməli, ən gözəl ölümün (şəhadətin) qarşısını almağa cəhd göstərmək İlahinin razılıına zidd olmaq deməkdir. Bu əməl də imamların bir ömür iddia etdikləri “Allahın razılığı” anlamı ilə uyğun gəlmir. Belə ki, bütün imamlar (ə) Allahın razılığı olmadan bir addım belə atmamışlar. Yəni onların olub-olmamaları Allahın razılığı üçündür. http://islamquest.net/

Allah sizə yar olsun.

Bismillahir-rəhmanir-rəhim.

Əleykumus-salam.

Mədinə Məscididir  ki, Məscidun-Nəbi deyilir. Peyğəmbər (s) Mədinəyə hicrət etdikdən sonra tikdi və hazırdada bu məscid durur və Peyğəmbərdə (s) elə orda dəfn olunub.

Zeyd ibn Ərqəm deyir: “Allah rəsulu əshabələrinin bəzilərinin qapısı məscidə açılırdı və keçid yolları oradan idi. Peyğəmbər (s) buyurdu: Əlinin qapısından savayı başqa qapıları bağlayın. Bu barədə camaat arasında söz-söhbət oldu. Peyğəmbər (s) ayağa qalxıb, Allaha həmd və sitayiş edəndən sonra buyurdu: Deyirlər ki, mən Əlinin qapısından başqa bütün qapıları bağlamağı əmr etdim! Amma həqiqətdə mən heç nəyi bağlamamış və ya açmamışam, mən Allah tərəfindən bu işə məmur olunmuşam və itaət etmişəm.”

Təbərani “Əl-Kəbir”də İbn Abbasdan nəql etmişdir ki, Allahın rəsulu (s) bir gün ayağa qalxıb buyurdu: “Mən sizi öz yanımdan (məsciddən) çıxarıb onu saxlamadım, Allah sizi çıxarıb onu saxlamışdır. Mən məmur olunmuş qulam, mənə verilmiş fərmana əməl edirəm. Mən vəhydən savayı heç nəyə itaət etmirəm.” Yenə Allahın rəsulu (s) buyurmuşdur: “Ey Əli, məndən və səndən başqa məsciddə cənabət heç kəs üçün halal deyildir.”

Allah sizə yar olsun.

Bismillahir-rəhmanir-rəhim.

Əleykumus-salam.

Bəli, məsumlardan öz ismətləri barədə müxtəlif təbirlərlə hədislər var. Həzrət Peyğəmbər (s) özü və Əhli-beytinin (ə) ismət məqamı haqqında buyurur: “Mən, Əli, Həsən və Hüseyn, Hüseynin doqquz övladı bütün çirkinliklərdən pak və məsumuq.” “Uyuni-əxbarir-Riza”, 1-64 bab 6 hədis 30.

Başqa hədisləri müşahidə üşün aşağıdakı adresə müraciət edin:

http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=163#16

Tövbə və istiğfar həmişə günahdan olmur və ya günah təbiri arxasında biziм düşündüyüмüz günah nəzərdə tutulмur. Peyğəмbərlərin və iмaмların öмrü Allahın zikri ilə keçмişdir. Onların könlü daiм uca aləмin seyrindədir. Onlar daiм “Allaha elə ibadət et ki, sanki onu görürsən; əgər sən onu görмürsənsə, O səni görür.” buyruğunu əsas götürмüşlər. Onlar daiм Allaha üz tutмuş və Onun haqqında düşünмüşlər. Əgər bir an fikirləri Allahdan yayınмışsa, yeмək-içмək və sair halal işlərlə мəşğul olмuşlarsa, bunu özləri üçün günah və xəta hesab etмişlər. Bu səbəbdən də Allah dərgahına tövbə etмiş və bağışlanмa diləмişlər. Həzrət Peyğəмbərin “yaxşıların saleh işi Allaha yaxın olanlar üçün günahdır.” buyruğu da bu gerçəkliyə işarədir.

 Allahın ayədə qeyd olunan iradə və istəyi "təşrii” yox, "təkvini” iradə və istəkdir. Başqa sözlə, Allah-taala Əhli-beytə günahlardan çəkinmək göstərişi vermir. Çünki bu ilahi göstəriş (günahlardan çəkinmək) təkcə "Kisa” əhlinə deyil, bütün müsəlmanlara ünvanlanmışdır. Məlum olur ki, Allahın təkvini iradə və istəyi ilə Əhli-beyt (ə) bütün günahlardan pak, şərdən və nəfsani istəklərdən uzaqdır.

Allah sizə yar olsun.

Bismillahir-rəhmanir-rəhim.

Əleykumus-salam.

Şiə əqidəsində Əhli-beyt yalnız 14 məsumdur. Əhli-beyt barədə əhli sünnə ilə şiə arasında bir neçə fərq var. 1. Əhli sünnə əhlibeyti müxtəlif mənalara yozur və daha geniş mənada Peyğəmbərin xanımlarına, bəziləri bəni haşimə, hətta bütün Peyğəmbər ümmətinə şamil edirlər 2. Əhli sünnə Əhli-beyti məsum bilmir şiələr isə məsum bilirlər 3. Əhli sünnə şiələrin əksinə olaraq İmamların Allah tərəfindən seçilməsini qəbul etmirlər və bu məsələyə etiqadları yoxdur 4. Əhli sünnə İmamlardan təbəiyyət etməyi lazım bilmirlər 5. Əhli sünnə yalnız Peyğəmbərdən hədis qəbul edirlər şiələr isə İmamlarında sözünü, sünnəsini  və əməlinidə hədis mənbəyi kimi qəbul edir 6. Şiə səqəleyn hədisinə əsasən Peyğəmbərin (s) əmanətini Quran və Əhli-beyti hesab edir sünnülər isə Quran və sünnəni qəbul edirlər 7. Şiə Əhli-beytin qəmli günlərində qəmlənir şad günlərində şadlanır (Əhli-beytin mövludlarını və şəhadətini qeyd edir) sünnülər isə belə etmir 8. Əhli sünnə birinci və ikinci xəlifəni İmam Əlidən (ə) üstün hesab edirlər 9. Əhli sünnə Əhli-beyti şiələr kimi müqəddəs hesab etmir 10. Əhli sünnə Əhli beyti yalnız qəlbdə sevirlər Allah-təala Quranda Əhli-beyti sevmək barədə məvəddət kəlməsin işlədir, قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْب Şura 23. Məvəddətin məhəbbətlə fərqi budur ki, məhəbbət yalnız qəlbi sevgidir məvəddət isə qəlbi sevgini əməldədə aşkar etməkdir....

Bəzi sünnələr şiə və əhli sünnə arasında fərqlidir. Misal olaraq təravih namazı (Ramazan ayında qılınan müstəhəb namaz) bu şiə əqidəsinə görə Peyğəmbərin (s) yox Ömərin sünnəsidir.

Sonda, əvvəlcə əhli sünnə alim olmuş sonradan şiə əqidəsini qəbul edən Məhəmməd Ticani şiələri həqiqi sünnə əhli hesab edir və bu adda kitab yazıb.

Allah sizə yar olsun.

Bismillahir-rəhmanir-rəhim.

Əleykumus-salam.

Bismillahir-rəhmanir-rəhim.

Əleykumus-salam.

Düzdür ki, Quranda qullarla evlənməyin hökmləri, onlarla məhrəmlik, mükatibə (qulların azadlığı üçün yazılan müqavilə) və s. hökmlər zikr olunmuşdur və bu da Peyğəmbər (səlləllahu əleyhi və alih)-in dövründə və islamın əvvəllərində quldarlığın varlığını sübuta yetirir, amma qullarının azad edilməsi üçün islamın çox dəqiq və tənzim olunmuş proqramları vardır ki, nəticə etibarı ilə onların hamısı tədrici şəkildə azad olunur. İslamın bu məsələyə qarşı münasibətini bilmək üçün aşağıdakı məsələlərə diqqət yetirmək lazımdır:

1. İslam dini heç vaxt ilk olaraq quldarlığı icad etməmişdir;

2. İslam keçmişdə qulların əzab-əziyyətli və acınacaqlı taleyinə böyük bir ictimai problem ünvanı ilə yanaşmışdır;

3. İslam qulların azad edilməsi üçün çox dəqiq və müntəzəm bir proqram təqdim etmişdir. Çünki cəmiyyətin yarısını bəzən qullar təşkil edirdi ki, onların nə müstəqil kəsb-ticarətləri var idi, nə də həyat və məişətlərini davam etdirmək üçün vasitələri. Əgər İslam dini ümumi bir fərmanla bütün qulların azad olunmasına göstəriş versəydi, ya onların əksəriyyəti tələf olub aradan gedərdi, ya da böyük sayılı cəmiyyət ac-yalavac və işsiz olar, məhrumiyyət onlara təzyiq göstərər və nəticədə hər yerə hücum edərdilər. Bunun ardınca da cəmiyyətdə qanlı çarpışmalar yaranar və cəmiyyətin nizam-intizamı və ictimai asayişi pozulardı. Buna əsasən İslam çox dəqiq proqramlar tökmüşdür ki, qullar tədrici olaraq azad olunsun və cəmiyyətin ağuşuna qayıtsınlar.

Bu proqramın çoxlu maddələri vardır, o cümlədən:

Birinci maddə: Quldarlığın mənşəyini bağlamaq;

İkinci maddə: Azadlıq qapılarını açmaq;

Üçüncü maddə: Qulların şəxsiyyətinin dirçəldilməsi;

Dördüncü maddə: Qullarla insani rəftar;

Beşinci maddə: İnsan satışının ən pis bir iş olduğunu elan etmək.

İslam rəhbərlərinin ixtiyarında olan kəniz və ya qullar da məhz həmin dəqiq və hikmətli proqramlar əsasında olmuşdur. Onlar qullarla elə gözəl və yüksək səviyyədə rəftar edirdilər ki, çox hallarda qulu azad edən zaman o, imamın evini tərk etməyə razı olmurdu. Bundan əlavə, din rəhbərlərinin qullarla belə gözəl rəftar və davranışı müsəlmanlara bu məsələ ilə əlaqədar çox mühüm bir əməli örnək verirdi ki, quldarlığı aradan aparıb kökünü kəssinlər. http://islamquest.net/

Allah sizə yar olsun.